هفته اول ماه رمضان با ۶۶ کشته و زخمی در افغانستان به پایان رسید. خبری که به معنای تداوم خشونت ها حتی با شروع ماه رمضان در این کشور بود. اما چرا هیچ چیز نمی تواند باعث کاهش خشونت ها در افغانستان شود و برخلاف تحلیل و انگاره های برخی افراد، با وجود کرونا و فرارسیدن ماه رمضان خشونت ها همچنان در این کشور تداوم دارد؟
نویسنده: محمد علی یوسف نژاد
هفته اول ماه رمضان با ۶۶ کشته و زخمی در افغانستان به پایان رسید. خبری که به معنای تداوم خشونت ها حتی با شروع ماه رمضان در این کشور بود. اما چرا هیچ چیز نمی تواند باعث کاهش خشونت ها در افغانستان شود و برخلاف تحلیل و انگاره های برخی افراد، با وجود کرونا و فرارسیدن ماه رمضان خشونت ها همچنان در این کشور تداوم دارد؟
فرصت هایی برای کاهش خشونت ها
پس از امضای توافق نامه صلح مابین طالبان و ایالات متحده امریکا، شدت خشونت ها روند صعودی و رو به رشد داشت. طالبان به حملات خود علیه نیروهای امنیتی و نظامی افغان افزودند و شدت درگیری ها افزایش یافت به گونه ای که بر طبق گزارش یوناما افغانستان در ماه مارس با افزایش خشونت ها و درگیری ها رو به رو بوده است که عامل اصلی بخش عمده ای از این درگیری ها، طالبان می باشند.
در این میان، برخی ویروس کرونا را به عنوان محرکی برای کاهش خشونت ها و زمینه ای برای همکاری مابین طالبان و دولت افغانستان ارزیابی می کردند. گذشت ایام بر نادرست بودن تحلیل ها و انگاره ها در این خصوص بیش از پیش افزود. در واقع تا پیش از توافق صلح وجود ویروس کرونا در افغانستان شناسایی شده بود ولیکن پذیرش و جدی گرفتن این مسئله از سوی طالبان اندکی با تاخیر مواجه شد ولی با این حال، خشونت ها و درگیری ها همچنان به قوت خود باقی مانده بود.
بنابراین ویروس کرونا نه تنها مانع تداوم خشونت ها و درگیری ها در افغانستان نشد بلکه حتی در طولانی مدت می تواند تاثیر منفی بر عملکرد دولت افغانستان بگذارد و به پیشبرد اهداف طالبان در افغانستان کمک کند چرا که دولت افغانستان با مشکلات مالی و اقتصادی گسترده رو به روست و این ویروس قادر است تا شرایط اقتصادی این کشور را با بحرانی جدی تر مواجه نماید.
در این شرایط تبلیغات و عملیات روانی گروه های ضددولتی افزایش پیدا خواهد کرد و این گروه ها دولت اشرف غنی را به عنوان عامل بحران ساز در افغانستان مورد هجمه و فشار قرار می دهند این موضوع می تواند به پیوستن تعدادی از مردم به ویژه نیروهایی همچون اردوی محلی و تعدادی از شبه نظامیان موافق دولت به گروه های ضد دولتی و تروریستی ختم شود. بنابراین کرونا نمی تواند به عنوان محرک و عاملی به منظور کاهش خشونت ها و درگیری ها در افغانستان مورد ارزیابی قرار گیرد.
از سوی دیگر با فرارسیدن ماه رمضان، عده ای همزمانی روزهای سخت کرونا با این ماه را، به عنوان ابزاری برای کاهش خشونت ها در افغانستان ارزیابی کردند اما با کشته و زخمی شدن ۶۶ نفردر هفته آغازین ماه رمضان، کورسوی ثبات و کاهش خشونت ها نیز به خاموشی سپرده شد. اما علت را در کجا باید یافت و چرا طالبان موانع کاهش خشونت ها در افغانستان را یکی پس از دیگری به کنار می گذارند؟
چرا هیچ چیز منجر به کاهش خشونت نمی شود؟
تا زمانی که شرایط و محرکه هایی که به افزایش خشونت ها توسط طالبان کمک کرده است تغییر پیدا نکند، هیچ چیز نمی تواند مانع خشونت این گروه در افغانستان بشود. شرایط پس از توافق نامه صلح با پیش از آن کاملا متفاوت ارزیابی می شود. در ابتدا لازم به ذکر است که طالبان در این توافق امتیازات گسترده ای را از ایالات متحده آمریکا گرفته و شرایط کنونی را بیش از پیش به منظور کسب قدرت و تلاش برای تغییر افکارها و جهت ها در افغانستان به دست آورده است.
بنابراین از خشونت ها و افزایش حملات به منظور فشار بیشتر به دولت مرکزی افغانستان برای دستیابی به امتیازهای گسترده تر بهره برداری می کند. گروه طالبان از شکاف های داخلی در حکومت به خوبی مطلع است و این مسئله را به عنوان فرصتی به منظور پیشروی ها و پیروزی های گسترده تر در کشور مشاهده می کند.
بنابراین کفه امتیازات به سمت طالبان سنگینی می کند و مابین این گروه و دولت افغانستان هیچ گونه موازنه ای وجود ندارد. بنابراین طالبان با توجه به شرایط موجود به هیچ چیز جز دستیابی به قدرت و نیز فشار بیشتر به حکومت جز از طریق خشونت و ابزار نظامی فکر نمی کند و تا زمانی که این شرایط حاکم است به هیچ عاملی نمی توان به عنوان ابزاری بازدارنده به منظور کاهش خشونت ها در افغانستان نگاهی مثبت داشت.
منبع: مطالعات افغانستان
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/17152
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
